b i n n e n i n
Op een plein kom je een speelgoedautootje tegen met een pijl erop vastgebonden. Het autootje rijdt weg, de hoek om. Je volgt.. Voor een deur hoor je over de intercom een chaos van spelende kinderen. Een kinderstem nodigt je uit naar boven te komen. Hier ligt voor de deur een gigantische stapel kinderschoenen en een kist met blinddoeken erin. Eenmaal de schoenen uit en de blinddoek opgedaan klop je aan..
Binnenin is een individuele ervaring gemaakt door kinderen voor volwassenen.
De toeschouwer ondergaat blind en op de tast een labyrintische route door een huis bewoond door kinderen.
In dit mythische huis schuilt achter elke deur een andere wereld. Een reis naar binnen toe, naar vergeten plekken en verborgen herinneringen.
Samen met een groep kinderen van 4-11 jaar oud maakte Rachel Schuit haar afstudeervoorstelling (Theaterdocent en Mime) in haar eigen huis.
Voor deze zintuiglijke route ontwikkelde ze samen met de kinderen een dramaturgie van de zintuigen. Via geluid, geur en tast werd elke kamer een eigen hoofdstuk met een eigen atmosfeer.
Klaske Bruinsma over haar ervaring in binnnin:
"(...)
De grond waarop ik stond met dat speelse autootje, de verhouding van de vloer tot het verticale oprijzen van de appartementen, de maat van de binnenplaats om mij heen. Wat houd ik van zo’n avontuur-
Mijn geblinddoekte binnenkomst in een van de appartementen, met daarin joelend spelende kinderen was me heel vertrouwd. Blij was ik, dat ik niet boven het gejoel en gespring uit hoefde te roepen, “dat er ook nog buren wonen” en “dat jullie, kinderen moeten denken aan ...”.
Niets van dat al, de kinderen namen mij, geblinddoekte oma, bij de hand als “rustig maar, het gaat allemaal goed”. Vertederende, prille handen leidden mij zacht, met de wijsheid van kinderhanden, langs knuffels, speelgoed, verkleedpartij, grabbelend op de keukentafel, op weg naar wat kinderen plegen te doen. -Ik liet me hun grappen welgevallen, zoals dat gebeurt bij kindergrappen. Vol overgave liet ik me onderstoppen en in slaap zingen-
Was dit echt allemaal?
